Elkerliek ziekenhuis Helmond

 

Trijntje, jij bent stil gebleven
en niemand weet waarom.

Jij bent zo'n klein mensje gebleven,
alleen maar toekomst
en alleen maar dromen.

Jij was, in je hele korte leven,
nooit alleen,
want altijd in de buik van je mama;
altijd dicht bij je mama's hart,
en ook al in het hart van je papa.

Nu is er verdriet.
Maar toch niet alleen maar verdriet?
Want jij was toch ook blijdschap
en blije verwachting.

En je zal opnieuw blijdschap zijn,
want zolang je mama en papa leven
zal je altijd hun lieve kindje blijven,
en later misschien ook altijd
dat lieve zusje.

Waar ben je nu, Trijntje?
Dat weet geen mens.
Maar we hopen
dat je het ons
- op de dag dat wij daar ook aankomen -
allemaal zal vertellen

drs. J. Serré, 4 maart 2007